Ons mooie lieve meisje is niet meer...

Het is april 2006 als mijn schoonmoeder een schattig klein mager katje van straat plukt en in huis neemt. Wanneer wij naar het katje komen kijken, kijken twee grote groene oogjes ons aan en we zijn op slag verliefd.

Mijn schoonmoeder kan het katje niet houden en de opvang komt het katje halen. Wij hoeven er niet lang over na te denken en besluiten het katje op Koninginnedag in huis te nemen. We hebben al vier lieve katten, Banjer, Gizmo, Onyx en Quinty, maar er kan er nog best eentje bij.

Nestje kittens

We geven haar de naam Sofietje, vernoemd naar het nummer “Sofia” van mijn favoriete band LIVE en de dochter van zanger Ed Kowalczyk. Wanneer wij Sofietje twee weekjes in huis hebben wordt ze opeens wel een beetje dik. Wat blijkt? Sofietje is in haar zwerftijd een leuke kater tegengekomen en is in verwachting van een stel kittens.

Wanneer wij op 8 juni thuis komen horen wij een hoop gepiep en komt er een trotse Sofietje op ons af. In het holletje van de krabpaal liggen vier prachtige kittens, allemaal zwart-wit. Drie meisjes en één jongetje. Eén van de meisjes blijkt helaas te zwak en de volgende dag vinden we haar levenloos in het holletje. We noemen haar Vlindertje en begraven haar in de tuin. De andere drie kittens doen het super goed en we besluiten ze allemaal te houden. We noemen ze Tommie, Ushi en Wuppie. En zo hebben we ineens acht katten in huis. Al snel besluiten we dan ook groter te gaan wonen, want het huis is nu toch iets te klein.

Gebroken pootje

In maart 2010 komen we terug van vakantie en de volgende morgen horen we een harde klap op de trap. Sofietje is van de zoldertrap gevallen en breekt haar pootje. De dierenarts zet haar pootje in het gips en na zes weken gips blijkt het niet geheeld te zijn en moet Sofietje alsnog geopereerd worden. Uiteindelijk heeft Sofietje twaalf weken in een bench gezeten om rust te houden. Maar ondanks dat bleef ze zo ontzettend lief en het maakte haar niet uit.

Sofietje is een super lief katje, regelmatig komt ze ons speelgoedmuisjes brengen, houdt ontzettend van aandacht en begint al te knorren als ze je ziet. Ze vermaakt zich ook prima met haar vriendinnetje Quinty. Samen liggen ze vaak uren naast elkaar op de vensterbank.

Ook is ze erg zorgzaam, als onze kat Onyx ernstig ziek blijkt te zijn en zijn laatste nacht bij ons doorbrengt is ze geen moment van zijn zijde en ligt ze hem heel de nacht aan te kijken. En als Onyx overlijdt en wij weer moeten werken gaat zij eind van de middag ons op zitten wachten op het plekje voor het raam waar Onyx altijd zat.

Maar Sofietje blijkt ook een pechvogeltje te zijn. In maart 2015 wil ze opeens niet meer eten. Het blijkt dat er een niersteen dwars zit en hierdoor haar niertje verstopt zit. Er volgt een spannende operatie en gelukkig knapt ze op, al zijn haar niertjes wel voor goed beschadigd. Maar Sofietje doet het goed, ondanks de hoge nierwaardes. Iedere dag blijft het wel spannend of ze goed eet en of er niet weer een steentje dwars zit. Maar op wat blaasontsteking na gaat het prima. Haar nierdieet smaakt haar ook.

Alvleesklierontsteking

Tot eind maart dit jaar, Sofietje wil niet meer eten en is echt niet lekker. Ze wordt opgenomen in het ziekenhuis en het blijkt dat ze een alvleesklierontsteking, darmontsteking en galblaasontsteking heeft. Na een paar dagen mag ze naar huis met een sondevoeding in haar neusje. Op zich gaat dit goed, maar na enkele dagen wordt ze benauwd, dus weer terug naar het ziekenhuis waar ze weer een paar daagjes verblijft. Gelukkig gaat ze uiteindelijk uit zichzelf eten en mag ze weer naar huis.

Het gaat net weer beter met Sofietje als haar vriendinnetje Quinty begin mei nierkanker blijkt te hebben. Quinty gaat al snel achteruit en op 11 juni komt ze te overlijden. Sofietje voelt het al aankomen en neemt de laatste dagen wat afstand van haar. Maar op het moment dat de dierenarts aankomt, is Sofietje er voor haar vriendinnetje Quinty. Ze inspecteert eerst de dokterstas en komt daarna naast Quinty liggen om haar bij te staan tot het einde.

Wij vinden het verschrikkelijk zielig voor Sofietje dat haar vriendinnetje er niet meer is en de eerste keer dat Sofietje alleen in de vensterbank gaat liggen is hartverscheurend om te zien. Maar gelukkig doet Sofietje het goed en lijkt het ze het nog naar haar zin te hebben.

Maar het is vreemd dat haar vachtje op haar buikje maar niet meer aan wil groeien, sinds de ziekenhuisopname in maart, waarbij haar buikje geschoren is voor de echo. Ook komt ze maar niet meer op gewicht en weegt ze nog steeds maar 2,5 kg. We hebben regelmatig contact met de arts en ze blijft aan de medicatie.

Ineens is het stil…

In september gaan we met Sofietje op controle en wordt er bloed afgenomen. Haar nierwaardes zijn gestegen en er zitten veel eiwitten in het bloed. Er moet een echo gemaakt worden. Hierop is te zien dat zich een flinke niersteen in haar niertje aan het vormen is en dat haar alvleesklier er in zijn geheel heel slecht uit ziet. De arts waarbij Sofietje in behandeling is komt er enkele dagen later op terug, maar intussen gaat Sofietje ineens achteruit. Ze eet iedere dag minder en op donderdagavond eet ze nog maar heel weinig.

Op vrijdagochtend 4 oktober eet ze helemaal niet meer. De behandelend arts heeft overleg met de arts van de echo en Sofietje blijkt zeer waarschijnlijk kanker in haar alvleesklier te hebben of een enorme ontsteking. In ieder geval hebben de artsen nog nooit zo’n erg afwijkende alvleesklier gezien. Hoe dan ook is dit te heftig en zou ze niet meer beter kunnen worden. Het zou niet eerlijk meer zijn om haar nog op te nemen in het ziekenhuis. Wanneer de arts aangeeft dat wij alles voor Sofietje hebben gedaan en ze nu aan het lijden is nemen we ’s avonds het moeilijke besluit om haar te laten gaan. Sofietje heeft genoeg gestreden in haar leventje en nu ging het echt niet meer goed komen. Omdat het weekend is kan er helaas geen arts thuiskomen en moeten we met haar naar de dierenarts. Wel mogen we nog bij haar vaste dierenarts komen in het vertrouwde kamertje.

Sofietje blijft knorren tot het einde en dan ineens is het stil… ze knort niet meer… Sofietje is in een diepe slaap en niet veel later overlijd ze in mijn armen. Nog geen vier maanden na het overlijden van Quinty.

We nemen haar mee naar huis en houden haar die avond en nacht thuis, zodat we alle tijd hebben om nog bij haar te zijn en afscheid van haar te nemen. We leggen haar op haar favoriete kussentje met haar muisjes erbij. De volgende morgen brengen we haar naar het Dierenuitvaartcentrum IJsselstein waar we lief en oprecht meelevend worden opgevangen. We nemen definitief afscheid van Sofietje en we blijven daar wachten tot we haar weer terug krijgen, we laten haar niet alleen. Ondertussen kiezen we een mooi urntje in het model van een zwart katje uit. Na een paar uurtjes nemen we haar weer mee naar huis en plaatsen we haar naast het urntje van Quinty, de vriendinnetjes zijn weer samen…

Mooi lief meisje

Maar wat missen wij ons mooie lieve meisje nu al verschrikkelijk erg. Ze was zo ontzettend lief, deed niemand kwaad. Al die behandelingen die ze in haar leventje had liet ze toe en ze bleef maar lief. Het was een heel bijzonder mooi en lief meisje. We zullen haar nooit, maar dan ook nooit vergeten…