We zijn weer terug van 3 weken Italië! In deze blog vertel ik jullie er alles over, waar hebben we gegeten en wat nam ik, in welke hotels sliepen we en welke souvenirs kocht ik.
De heenreis: Feldkirchen, Lido di Jesolo en Ravenna
Dag 1: Dordrecht – Feldkirchen, overnachting bij het Bauer Hotel
Rond half 8 uur in de ochtend is het tijd om van huis te vertrekken, alle spullen zijn gepakt, nog een laatste check of we echt alles hebben en rijden maar. De reis verloopt voorspoedig en we stoppen onderweg maar 2 keer voor een korte pauze. Rond 6 uur in de avond komen we aan bij het Bauer Hotel & Restaurant in Feldkirchen, Duitsland. Een gezellig hotel en vriendelijke ontvangst. We hebben een heerlijke nette kamer met balkon. We eten op het terras van het restaurant beneden. Ik neem de “Bauers Fitnesssalat-Blattsalate mit Hausdressing und gebratenem Lachsfilet”. Oftewel een groene salade met dressing, vers fruit en geroosterde zalmfilet. Deze combinatie is heerlijk, ga ik zelf ook eens maken. Na het eten lopen we een klein stukje, maar er is eigenlijk niet veel te beleven, dus al snel gaan we lekker slapen, want de volgende dag moeten we weer vroeg op.
Dag 2: Feldkirchen – Lido di Jesolo, een mooie rit over de Großglockner
De dag begint met een goed ontbijt in het hotel. Ontbijtjes in Duitse hotels zijn vaak erg goed, ook deze. Er is van alles, maar ik hou mij in want we hebben nog een hele vakantie voor ons.
Vanuit Feldkirchen vertrekken we naar Lido di Jeselo. Er staat ons een hele mooie rit over de Großglockner in Oostenrijk te wachten, want we nemen de toeristische langere route. Vlak voor we deze over gaan is het nog even tijd voor een pauze en hebben we wat trek, we besluiten maar even te stoppen bij McDonalds. De Großglockner heeft een hoogte van bijna 3.800 meter. Dus wanneer we de bergpas oprijden, rijden we al snel op grote hoogte. Op sommige stukjes kijk ik maar niet te veel naar de zijkant van de weg. Maar het is een prachtige route. Wanneer we op het hoogste punt zijn stappen we uit om van het mooie uitzicht te genieten. En iets verderop knuffelen we een paar koeien en lijkt het of we alleen op de wereld zijn, alleen met de koeien, zo rustig is het daar.
Weer rond een uur of 6 in de avond komen we aan in Lido di Jesolo. Direct valt ons deze badplaats wat tegen en lopen er eigenlijk alleen maar badgasten in zwemkleding rond. Eigen schuld wel, ik heb mij vooraf niet echt in deze plaats verdiept. Wij zouden eerst 2 nachten naar Zell am See gaan, maar ze gaven er regen op, daar hadden we geen zin in. Dus boekte ik het om naar een plaats waar het wel zonnig was. En dat was het zeker, het is er zelfs bloedheet. We hadden een kamer geboekt bij Hotel Hollywood***S, waar parkeergelegenheid zou zijn. Deze parkeergelegenheid blijkt iets verderop te zijn, op een grote stoffige plek, waar voor tig hotels plaatsen zijn gereserveerd. Veel auto’s zitten dus ook al helemaal onder het stof. Maar goed, we zullen er maar 2 nachten staan, dus parkeren daar gratis de auto.
De kamer in het hotel is erg netjes en de badkamer ook, het lijkt vrij recent nog opgeknapt allemaal. Wij kijken uit op vele (hoge) hotels en een stukje van de zee. Intussen hebben we ook flink trek gekregen, omdat het alweer een tijdje later is. We lopen langs het strand, maar daar is niets te vinden. Het ziet er ook erg ongezellig uit. Met alleen maar strandstoelen naast elkaar, ook weer allemaal gereserveerde plekken voor alle hotels. We lopen de winkelstraat in en daar is het ook lekker druk. We zijn het een beetje zat, zijn dorstig en hebben het warm dus gaan op het eerste de beste terras zitten. Dat is bij Ristorante Pizzeria Ridente, ik bestel Caprese en Spaghetti aglio olio. Dit smaakt prima.
Dag 3: Lido di Jesolo, een supertoeristische badplaats
Het is de volgende ochtend en we vragen ons af hoe we ons hier heel de dag gaan vermaken. Hutje mutje op het strand liggen is niet ons ding. Eerst gaan we ontbijten in het hotel, dit is heel goed verzorgd en er is ruime keuze. Vervolgens besluiten we te gaan wandelen, door de lange winkelstraat. Deze blijkt bij daglicht toch wel wat gezelliger dan het de avond ervoor leek. We pakken wat terrasjes en bekijken de zandsculpturen.
Eind van de middag gaan we terug naar het hotel, om wat af te koelen en ga ik op zoek naar een goed restaurant om te eten. Ik kom uit bij Pizzeria Ristorante Corso. Deze zit in een zijstraat en ziet er heel gezellig uit. Het eten is heerlijk en de bediening is erg aardig, ik bestel Caprese, Spaghetti Carbonara en Tiramisu. De Carbonara is precies zoals die hoort te zijn, lekker romig, maar natuurlijk zonder room.
Dag 4: Lido di Jesolo – Ravenna
Het is tijd om verder te reizen, de auto staat er nog, onder een dun laagje stof. We rijden naar Ravenna, waar we de auto 2 weken zullen parkeren. Dit doen we bij Garage Mariani, op aanraden van ons hotel Hotel Palazzo Galletti Abbiosi. Bij deze garage moeten we wel de sleutel achterlaten, best een beetje spannend, maar we doen het toch maar. Het komt vast goed. Het hotel zit er tegenover, de ontvangst is supervriendelijk en het is een mooi gebouw. Het gebouw uit de 18e eeuw is ooit als weeshuis gebruikt. De kamer is wat minder mooi, klein en niet gezellig ingericht, maar prima voor 2 nachten. De badkamer is oud, echt veel te krap en het ruikt er niet fris, hier ga je niet voor je plezier heen. Maar goed, we hoeven er niet te wonen.
Als eerste gaan we naar een apotheek. Marco is zijn medicijnen vergeten in te pakken voor de vakantie, maar met een recept van de huisarts krijgt hij ze zo mee. Ook haal ik er muggenspray, want de muggen blijken mij erg aantrekkelijk te vinden. Intussen zit ik dus al onder de muggenbeten, welke op mijn onderbenen zelfs grote bloeduitstortingen worden.
Voor het eten heb ik delicatessenwinkel Alpine gevonden, een verborgen pareltje in een kleine binnentuin. Het ziet er heel gezellig uit en de eigenaar vindt het superleuk dat wij komen. Hij vertelt over zijn producten welke hij stuk voor stuk met zorg uitkiest en maakt een heerlijke plank voor ons klaar. Dit is echt genieten. De plank wordt geserveerd met lokaal brood, waaronder Piadina, dit brood komt uit deze streek en is echt heerlijk. De plank bevat o.a. de beste kwaliteit vleeswaren, kaas en de lekkerste olijven welke we ooit gegeten hebben. Wanneer alles op is nemen we nog een kijkje in zijn winkel. Alles ziet er prachtig uit en ik zou de hele winkel wel leeg willen kopen. Of eigenlijk zou ik de complete winkel met eigenaar wel naar Dordrecht willen verplaatsen. Maar ik hou mij toch in en neem alleen wat olijfolie, wijn, koekjes en olijven in een potje mee.
Dag 5: Ravenna
We beginnen de dag met een ontbijt in de tuin van het hotel.
Vandaag gaan we Ravenna echt verkennen. Het is een leuke gezellige plaats welke nog niet echt ontdekt is door toeristen. We bezoeken o.a. de Graftombe van Dante en de Basilica di San Vitale. ‘s Middags zitten we een poos in de binnentuin bij Café corte Cavour, wat een heerlijke rust hangt hier. We krijgen ook een beetje trek, dus bestellen een borrelplank, welke ook weer wordt geserveerd met Piadina. Lekker, maar komt lang niet in de buurt van de heerlijke plank van gisteren.
We gaan nog even terug naar de auto om onze aankopen erin te leggen en zien dat de sleutel gewoon op het dashboard ligt met het raam open. Bij andere auto’s ook. Gewoon niet druk om maken, het komt allemaal goed. ‘s Nachts is de garage ook afgesloten en er is constant iemand aanwezig. In de avond gaan we op zoek naar een restaurant. We komen uit bij Ristorante La Gardèla, ik bestel de Tagliolini al Limone. Deze smaakt ook prima. Een glas huiswijn blijkt hier overigens maar 2 euro te kosten! Het eten is er overigens ook erg betaalbaar.
Rome in de hitte
Dag 6: Ravenna – Rome
Ravenna is een leuke plaats, maar het is alweer tijd om te vertrekken. Met de koffers is het een klein stukje lopen naar het station. We hebben namelijk de trein geboekt om mee naar Rome te reizen. Na een uur komen we aan bij station Bologna. Maar dan is het haasten, want de trein had 9 minuten vertraging en we hadden maar net een kwartier speling. Maar we komen op tijd op het perron aan en de trein naar Rome heeft ook wat vertraging. We boekten eerste klas en kunnen heerlijk zitten. De reis duurt iets meer dan 2 uur. Al snel krijgen we drinken aangeboden en een pakketje met een broodje, snacks, sapje en flesje water. Dit allemaal voor de prijs van slechts € 27,90 per ticket. Het is in Italië wel handig om lang van tevoren tickets te boeken, want hoe eerder hoe voordeliger. Wij boekten deze trein ruim 3 maanden van tevoren.
Voor we het weten komen we aan in Rome. We gaan op zoek naar de metro, maar besluiten toch maar een taxi te pakken. Het is zo’n 38 graden, dus we hebben het wel een beetje warm. De chauffeur zet ons af bij ons hotel, Charme Spagna Boutique Hotel. Een fijn hotel met ontzettend vriendelijke ontvangst, een mooie kamer en een smalle maar goede nieuwe badkamer.
Dit hotel zit op een goede locatie vlakbij de Spaanse trappen en Fontana di Trevi. We gaan als eerst naar de Fontana di Trevi, wat is het er zoals altijd druk! Maar het blijft prachtig. We lopen door naar de Spaanse trappen en komen later uit bij het Piazza Navona. Daar gaan we een tijdje op het terras zitten.
In de avond eten we bij Ristorante Maccheroni, een erg populair restaurant waar je eigenlijk een reservering nodig hebt. Maar er is nog een plekje voor ons. Ik neem de Caprese en Spaghetti pachino e basilico, oftewel spaghetti met een saus van tomaten en basilicum. Het is echt heerlijk en echt ontzettend veel. We hebben ook een hele leuke en aardige bediening.
Dag 7: Rome
We beginnen de dag met een ontbijt in de binnentuin. De tijd die je wilt ontbijten moet je iedere dag van tevoren opgeven, omdat de ruimte niet groot is. Maar eigenlijk is het niet druk en kunnen we rustig ontbijten, samen met de musjes in de tuin.
Het is eigenlijk te heet om te lopen en we willen wel nog iets van Rome zien. Dus kopen tickets voor de hop-on hop-off bus. Bovenin de bus is het met het windje goed te doen en we rijden door naar het Colosseum. Maar daar blijkt het echt veel en veel te heet. Dus we lopen er omheen en gaan weer verder met de bus. We eten bij terugkomst ijs bij Lucciano’s. Wat een heerlijk ijs!
Voor ‘s avonds heb ik een tafeltje gereserveerd bij Piccolo Arancio, maar goed ook. Want ook dit is een populair restaurant in een steegje vlakbij de Trevi fontein. Er staat een rij te wachten waarvan de meesten niet gereserveerd hebben. Wij wel, dus al snel mogen wij gaan zitten. Ik bestel de caprese en Ravioli All’Arancia “preparati a mano dallo chef”. Een huisgemaakte ravioli met ricotta en een sinaasappelsaus. Nog nooit zo gegeten, maar het is echt heerlijk. Daarna bekijken we de Trevi fontein nog een keer in het donker. Het is er nog net zo druk, maar ook in het donker is het prachtig.
Dag 8: Rome
We ontbijten weer in de tuin met de musjes en gaan vandaag met de hop-on hop-off bus naar Vaticaanstad. Dit hebben we al eens vluchtig tijdens een cruise gezien, maar het blijft indrukwekkend.
Het is nog steeds bloedheet, maar gelukkig staat er geen hele lange rij. De Sint-Pietersbasiliek is overigens gewoon gratis te bezoeken, al lijkt dat misschien niet zo omdat er veel “skip the line” verkopers staan en ook online veel tickets te vinden zijn. Ik had er niet aan gedacht mij gepast te kleden, dus kreeg een blauwe soort van operatiedoek bij binnenkomst om over mijn schouders te hangen. Net als vele andere vrouwen, want blote schouders en erg korte broekjes worden niet gewaardeerd. Het is prachtig binnen en dit keer gaan we ook de Vaticaanse grotten in. Deze is via de Basiliek te betreden. Hier is een hele verzameling van graven van o.a. Pausen sinds de 10e eeuw. Op deze plek mogen geen foto’s worden gemaakt.
Wanneer we terugkomen halen we nog een keer ijs bij Lucciano’s, want dat was zo ontzettend lekker. ‘s Avonds eten we nog een keer bij Ristorante Maccheroni, dit keer wel met reservering. Al kunnen ze eerst onze reservering niet vinden. De bediening herkent ons nog van eergisteren en vindt het leuk dat we er weer zijn. Ik bestel de Bressoala en Cacio e pepe. Beiden ook weer heerlijk. De cacio e pepe smaakt wel anders dan ik eerder in Italië heb gegeten en zelf maak, dit zal wellicht per streek verschillen. Deze versie heeft een dikke kaassaus, wel erg lekker en ik zit er goed vol van.
De cruise
Dag 9: Rome – Civitavecchia, inscheping Celebrity Constellation
Het is alweer tijd om uit Rome te vertrekken. We pakken een taxi naar Civitavecchia, een rit van zo’n 1,5 uur. We komen mooi op tijd aan en voor we het weten zijn we ingescheept. Dit gaat nu allemaal een stuk sneller dan 9 jaar geleden bij onze laatste cruise, nu gaat alles vooraf digitaal en is het alleen nog maar controleren met een iPad en door. Het schip de Celebrity Constellation is al een wat ouder schip, welke eigenlijk al een opknapbeurt had moeten hebben. Maar is verder nog best in nette staat. We hebben een hut op het 7e dek met een balkon. We wandelen eerst wat rond en doen een drankje. Daarna gaan we even op het bovenste dek op een stretcher liggen, een lekker rustig plekje, want bij het zwembed vinden wij het vaak veel te druk en hysterisch.
‘s Avonds is het tijd voor het diner. We waren even vergeten dat we bij andere mensen aan tafel kwamen te zitten, dus hadden niet vooraf de voorkeur voor een tafel voor 2 opgegeven. Maar gelukkig kwamen we aan tafel bij vriendelijke mensen. Een vrouw uit Engeland en een stel uit Dallas. Ik bestelde als voorgerecht een caesar salad, als hoofdgerecht zalmfilet en als dessert lavacake met geflameerde banaan.
Dag 10: La Spezia
Het is ochtend, ik doe de gordijnen in de hut open en we liggen al aan wal in de haven van La Spezia. We gaan ontbijten en daarna van wal. Het is wel zondag, dus bijna alles is dicht. We wandelen wat door het stadje en drinken wat op een terrasje. In een supermarkt haal ik nog wat lekkere Italiaanse producten om mee naar huis te nemen. In de middag verschijnen er grote grijze wolken en gaan we snel terug. Als we net binnen zijn barst het los, maar gelukkig maar voor even. Dus kunnen we nog even op een stretcher relaxen.
‘s Avonds eten we weer in het restaurant. Ik kies de gazpacho, penne pesto en tarte tatin met vanille-ijs en karamelsaus. Onze vaste waiter is Jay en assistent waiter is Barry. Barry is een jonge vrouw uit Gambia. Zij vertelde dat ze in haar land is afgestudeerd, maar geen goed salaris kan krijgen. Van het salaris dat zij daar kan verdienen zou ze maar net een huis kunnen betalen. Sinds 3 maanden werkt ze daarom op het cruiseschip. En nu heeft ze al meer inkomen dan thuis. De crew is vaak een maand of 7 aan boord en gaan dan voor een maand of 2 naar huis, om vervolgens weer voor lange tijd terug het schip op te gaan. Het is hard werken, 7 dagen per week, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Met 2 pauzes van enkele uren. Af en toe krijgen ze een paar uur vrij om van boord te gaan, zo zien ze ook nog iets van de wereld.
Dag 11: Onverwachte zeedag
Oorspronkelijk zouden wij vandaag naar Portofino gaan, maar voor de cruise was dit al gewijzigd in Santa Margherita, vanwege een probleem met de haven. Maar ineens kwam gisteravond het bericht dat vanwege het aangekondigde noodweer in Noord Italië het onverantwoord zou zijn om aan te meren en te tenderen. Tenderen is met behulp van kleine (reddings)bootjes van boord gaan, wanneer het schip niet aan kan of mag leggen. Maar dat ging dus niet, dus kregen wij vandaag een extra zeedag. ‘s Nachts voer het schip naar beneden ter hoogte van Napels, waar wij de rest van de dag een beetje blijven ronddobberen. Het was prima weer daar, maar na het ontbijt begon het schip flink te schommelen. Vrijwel het hele schip heeft de rest van de dag op bed gelegen. Want als je even wat te eten probeerde te halen, wat niet meeviel want lopen ging erg moeilijk, kwam je maar een enkeling tegen. Ik ben niet misselijk en op zich vind ik zo’n dagje eigenlijk wel lekker. We kunnen toch niets doen verder, dus doe ik een dagje dingen waar ik normaal geen rust voor heb. Dus ik lees wat op mijn e-reader en val een paar keer in slaap. Vlak voor het avondeten wordt het schommelen iets minder en besluiten we toch maar in het restaurant te gaan eten. Het was er een stuk rustiger dan normaal. Ik kies de caesar salad, gevulde portobello’s met geitenkaas en aardbeiensoep met panna cotta.
Dag 12: zeedag
Vandaag een officiële zeedag. We maken langzaam koers richting Messina (Sicilië). En brengen de dag door op een stretcher op het bovenste dek. We zitten dit keer alleen aan tafel tijdens het diner.
Dag 13: Messina
Messina is een stad in Sicilië. Vanuit deze aanlegplaats is het mogelijk een excursie te doen naar vulkaan Etna, maar wij besloten het deze cruise heel rustig aan te doen en hadden geen zin om uren in een bus te gaan zitten. We willen wel iets van de stad zien en nemen zo’n toeristentreintje, echt mega toeristisch, maar wel lekker met de warmte. Het is een leuk ritje langs allerlei bezienswaardigheden en een mooi uitzicht vanaf een hoog punt.
Om 12 uur zorgen we dat we bij de klokkentoren van de kathedraal staan, want dan komt de klokkentoren tot leven. De gouden beelden gaan bewegen, de leeuw begint te brullen, de haan te kraaien en het Ave Maria speelt. Het hele spektakel duurt meer dan 10 minuten. Het hele plein staat vol met mensen en het is bijzonder om te zien. Daarna bezoeken we de kathedraal, pakken een terrasje en lopen wat door het centrum.
We eindigen bij Il Siliano en nemen een Siciliaanse pizza en caprese om te delen. De Siciliaanse pizza is wat dikker dan een Italiaanse, maar wel super luchtig en elastisch. Echt een heerlijke pizza en ook een gezellige plek om te zitten. Dan gaan we terug naar het schip, bij het diner ga ik voor de caprese, gestoofde riblappen en in rum geflambeerde banaan met karamel en vanille-ijs.
Dag 14: Taranto
Vandaag komen we aan bij Taranto, een stad in Puglia, de hak van de laars. Bij Puglia denk ik gelijk aan de mooiste dorpjes. Deze havenstad is wat minder mooi. Maar wanneer we er doorheen lopen blijkt het zeker wel de moeite waard te zijn. We komen eerst in de oude stad, waar je je soms afvraagt hoe het mogelijk is dat de huizen nog overeind staan. Het is echt oud allemaal. Maar het heeft ook wel weer iets. We bezoeken de baseliek waar het lijkt of er net een trouwerij is geweest. Het kleine kapelletje in de basiliek staat ook vol met bloemen, wanneer we er lopen komen er ineens allemaal bruiloftsgasten binnen in de mooiste jurken en pakken. De bruiloft moest dus nog beginnen. We gaan maar snel naar buiten en wachten nog even tot het bruidspaar ook komt, maar dat duurt te lang. Dus gaan weer verder.
We lopen langs de Tempio di Poseidon, waar ook wat zwerfkatjes leven. Wel staat er een hondenhokje voor ze en bij een supermarkt kunnen we eten doneren. Ik koop 2 dozen brokjes en leg ze in de verzamelbak erbij.
We komen aan bij Castello Aragonese, een mooi onderhouden oud fort dat naast de Ponte Girevole ligt. Deze brug heeft als functie om de oude stad te bereiken vanuit de nieuwe stad. Je mag er zelf rondlopen en er is ook een mogelijkheid om naar het toilet te gaan.
In de nieuwe stad zijn terrasjes te vinden en een lange winkelstraat. De winkels zijn wel allemaal in de middag dicht, dus hier hebben wij niets van gezien. Maar met wat Aperol Spritz op het terras vermaken wij ons ook prima. Bij het diner op het schip neem ik de eggplant kaviaar, zalmfilet en cannelloni met citroen-ricotta.
Dag 15: zeedag
Vandaag is weer een zeedag, dus lekker relaxed heel de dag op een stretcher op het bovenste dek van het schip. Vanaf hier ben ik helaas een beetje kwijt wat we in de avond hebben gegeten op het schip.
Dag 16: Kotor, Montenegro
Vandaag vroeg op, om het binnenvaren bij Kotor te zien. Het doet hier een beetje denken aan Geiranger, het varen tussen de Noorse Fjorden. Het uitzicht is prachtig. En we ontbijten op het balkon van onze hut.
We zijn er op tijd en vanaf half 9 mogen we het schip af. Vandaag is het tenderen en hiervoor moeten we een bonnetje met een nummer hebben. Wij hebben bootje nr. 43, op dat moment is net bootje nr. 9 t/m 11 weg, dus dat gaat nog wel even duren. Maar na een uur zijn we pas 3 bootjes opgeschoten, hier wordt niemand vrolijk van. Er worden mensen boos en ongeduldig. Het blijkt dat we afhankelijk zijn van de lokale bootjes om van het schip af te komen en dit duurt allemaal langer dan verwacht. We gaan vlakbij de trap zitten waar de mensen per groep van 70 per keer af mogen om naar het bootje te gaan. Hier zitten we zo’n half uur. We zijn intussen bij bootje nr. 17, nog 26 te gaan. Met een beetje geluk hebben we misschien een uurtje in Kotor als het zo door gaat. Maar ineens vraagt iemand van de bemanning met hoeveel we zijn, ze misten nog een paar mensen om aan 70 te komen. Dus zegt ze: kom maar! Wat een geluk hebben wij. Het is inderdaad nog een aardig tochtje met het bootje, maar voor half 11 komen wij dus toch nog in Kotor aan.
En wat is Kotor een mooi stadje. Het is bijna sprookjesachtig, zo’n oud stadje tegen de bergen. Kotor staat bekend om de vele katten en deze zien we dan ook al snel. De Venetiaanse leeuw is het officiële symbool voor Montenegro, de kat het onofficiële symbool voor Kotor. Ze geloven dat katten een teken van geluk zijn. En dat kan ik mij voorstellen als kattenliefhebber. De katten leven er op straat, maar er staan houten hokjes en eten voor ze. Er zijn ook ontzettend veel kittens, ik knuffel een piepklein zwart katje en Marco speelt met een rood katertje. Eigenlijk zouden we ze beiden wel mee naar huis willen nemen, maar dat gaat niet helaas.
We bezoeken nog de kathedraal en drinken wat op het terras. Ook bekijk ik nog wat winkeltjes. De meeste winkeltjes verkopen handgemaakte borden of kattenbeeldjes. Ik koop een mooi handgemaakt bord en een kattenbeeldje.
En wanneer we een ander straatje inlopen komen we uit bij Fine&Wine, een prachtige delicatessewinkel welke nog maar pasgeleden geopend is. Ze hebben o.a. mooie wijnen, olijfolie, kaas en mooi servies staan. We kopen wat wijn en olijfolie. En ik zie een prachtig handgemaakt bord staan. Het bord is gemaakt van zeezout met een laagje keramiek, met een speciale techniek gemaakt. Het bevat ook nog lederen handvaten. We lopen de winkel uit, maar ik ga toch weer terug om het te kopen, want het zal mooi staan in onze keuken. De vriendelijke eigenaar is blij verrast ons weer terug te zien.
We gaan weer richting de tenderbootjes waar een flinke rij staat te wachten in de hitte. Er worden natte doekjes, water en paraplu’s uitgedeeld door de crew van ons schip. Na ongeveer een half uur zitten we op één van de reddingsbootjes, welke nu wel extra zijn ingezet. Anders krijgen ze ons allemaal nooit meer op tijd terug aan boord. Bij vetrek zitten we lekker op ons balkon van het mooie uitzicht te genieten.
Dag 17: Split, Kroatië
Vandaag de laatste echte dag, morgenvroeg moeten we alweer het schip af. We zijn nog nooit in Kroatië geweest en zijn benieuwd. We liggen in de haven, waar ook vele veerboten vertrekken. Het is een stukje wandelen naar het centrum en daar valt het ons op dat dit echt heel toeristisch is. Er is een soort boulevard met terrasjes en kraampjes waar (handgemaakt) spul wordt verkocht. Het is zondag dus de winkels zijn ook dicht verder. Op zich is deze plaats niet erg bijzonder en zijn we vrij snel uitgekeken. Er zullen vast en zeker veel leukere en mooiere plekken zijn in Kroatië.
We gaan dus al vroeg weer terug om nog lekker een poosje op een stretcher op het schip te liggen. ‘s Avonds bij het diner zitten we alleen, de andere tafelgasten komen niet meer opdagen. We bestellen beiden rundvlees en krijgen een gigantisch stuk. Eigenlijk veel te groot, maar wij hebben als regel voor onszelf dat vlees altijd opgegeten moet worden als het op je bord ligt, want er is een dier voor geslacht. Maar het is zoveel dat we erna allebei last ervan hebben. We gaan op tijd naar bed, want morgen heel vroeg op, we moeten al om 07.20 uur van het schip af.
Nog een paar dagen Venetië en weer naar huis
Dag 18: Ravenna – Venetië, helaas alweer het einde van de cruise
De wekker gaat om half 6, snel eruit, douchen aankleden en ontbijten. Bij het ontbijt is het gelukkig niet druk. We zijn mooi op tijd klaar en gaan het schip weer af. Na een tijdje wachten hebben we een taxi en gaan we richting Garage Mariani in Ravenna. Daar aangekomen is onze auto nog helemaal in orde, zitten alle spullen er nog in en is er niet mee gereden. Top dus! Ook krijgen we nog een flinke korting. In plaats van € 280,- hoeven we maar € 200,- te betalen, voor 2 weken parkeren. Aanrader dus en een eventuele volgende keer zullen we de auto hier weer neerzetten.
Het is nog vroeg dus we rijden eerst naar een grote supermarkt in de buurt. Marco blijft bij de auto en ik ga nog even wat lekkere Italiaanse boodschappen doen voor thuis. Daarna rijden we richting Venetië. We parkeren de auto bij de San Marco garage. Ook een beveiligde garage waar je de sleutel in de auto achter moet laten. Helemaal prima, komt ook vast goed. En de duurste auto’s staan er ook.
We hebben een kamer geboekt bij A Tribute to Music. Deze ligt op nog geen 10 minuten lopen van het San Marcoplein en kijkt uit op het water. Het is een fijne grote kamer in de sfeer van Venetië en een ruime badkamer. De ontvangst is supervriendelijk. Ineens zegt die vrouw keihard: ooo, a cat! Dus ik kijk om maar zie niks. Bedoelde ze mijn tattoo van Wuppie 🙂
Nadat we onze koffer in de kamer hebben gezet gaan we een stukje lopen en belanden op het San Marcoplein. Natuurlijk zijn deze terrasjes veel te duur, maar wij houden gewoon van de sfeer daar. De obers in witte jasjes, de muziek, drankjes met hapjes welke geserveerd worden op een zilveren dienblad, mensen kijken, alles bij elkaar. ‘s Avonds eten we vlakbij het hotel en neem ik spaghetti met eekhoorntjesbrood. Eindelijk weer pasta 🙂
Dag 19: Venetië
Het ontbijt krijgen we op de kamer, het is goed verzorgd en smaakt prima. We gaan met de Vaporetto naar Murano, het eiland van de glasblazers. Hier is het een heel stuk rustiger. We komen langs mooie winkeltjes vol met glas. Het museum gaan we ook nog even in, voor € 10,- per persoon. Maar wij zijn niet echt museummensen, dus eigenlijk hebben we het alweer gelijk gezien. We lopen nog maar even overal langs en gaan er naar het toilet. Eigenlijk gewoon een duur toiletbezoekje dus 🙂 We komen langs een winkeltje waar een vrouw zelf alles maakt. We zien een hele mooie Bambi van glas en nemen die mee. Daarna gaan we naar het terras.
Na een tijdje gaan we terug richting de Vaporetto en komen we uit bij een andere winkel, Bigaglia. Als we binnenstappen zien we een rood katertje op een stoel liggen. Deze blijkt 5 maanden te zijn en is van de eigenaresse. We kopen een glazen katje bij haar. Terwijl Marco met het katertje speelt maak ik een praatje met de eigenaresse. Ze zegt dat ze nog op zoek is naar een naam voor een kleine kat. Dus ik zeg: Wuppie, zo heette ons kleinste katje. Ze vraagt wat “Woepie” betekent 🙂 Daarna vraagt ze hoe onze andere katten heetten. Ik noem ze allemaal en als laatste Tommie. Ik vertel erbij dat dit een hele populaire naam is voor katers in Nederland en dat Tommie een hele lieve kater was. Ze vindt het een leuke naam en spreekt het een paar keer uit. Ze gaat naar het katertje toe en zegt Tommie tegen hem en het katertje likt haar hand ❤️
We gaan terug met de Vaporetto en belanden weer op het San Marcoplein. Marco neemt een Americano aperativo. Bij het afrekenen blijkt deze € 28,- te zijn. Gelukkig was het wel lekker 🙂 ’s Avonds eten we bij Bacaretto en neem ik Spaghetti Carbonara. Ook lekker, maar die in het begin van de vakantie was net iets beter, maar zeker niet slecht. We krijgen ook nog een limoncello van het huis.
Dag 20: Venetië
Vandaag staat de Rialtobrug en een tochtje met een gondel op de planning. We lopen vanaf het hotel naar de Rialtoburg en dan komen we langs het winkeltje van Antonia Sautter. In de etalage staan schilderijen van honden en katten, allemaal even mooi. Het winkeltje is nog gesloten, maar gaat over een paar minuten open. Dus we wachten even, wel even leuk om binnen te kijken. En dan stap ik binnen en ben op slag verliefd. Ik zie een schilderijtje van het meisje met de parel van Vermeer, maar dan met een prachtig poezenkopje. Ik vraag de verkoopster wat de prijs is en val nog niet niet stijl achterover. Het is ongeveer het dubbele dan ik gedacht had. Maar wat is het schattig en mooi. Ik zeg: ik vind het prachtig, maar ik denk er nog over. De verkoopster kijkt mij aan en je ziet haar denken: het zal wel.
We wandelen door en gaan de Rialtobrug over. Eindelijk, want vorig jaar ging dat niet toen ik in een rolstoel op vakantie was. Na het ongeval in een winkel in de Kalverstraat. We gaan verder en drinken wat op een terras aan het Grand Canal. Vlakbij zit Antica Drogheria Mascari, één van de laatste authentieke winkels van Venetië, met vriendelijke mensen. Ze bestaan al sinds 1946. Ze hebben er ontzettend veel wijn, kruiden, koekjes, olijfolie, pasta, noem maar op. Daar nemen we dan ook wat van mee. Het ziet er allemaal geweldig uit.
We gaan even terug naar het hotel om de spullen op de kamer te zetten en zoeken dan een geschikte opstapplek voor het maken van een gondeltochtje op. We vinden er eentje vlak achter het San Marcoplein. Het is er net de Efteling. Mensen stappen achter elkaar in, de bootjes liggen niet stil. Of het niets kost, een tochtje van 35 minuten kost € 80,-! Maar goed, het is de tweede keer dat we in Venetië zijn en daarom willen we het toch eens meegemaakt hebben. Een vriendelijke jongen helpt ons de gondel in en we maken een mooi tochtje, ook nog een stukje over het Grand Canal. Uiteindelijk duurt het ongeveer 25 minuten. Bij het uitstappen staat er een wat chagrijnige jongen klaar en aangezien ik niet helemaal stabiel op mijn voeten sta gaat het uitstappen ook niet helemaal soepel. Met als gevolg dat Marco bijna in het water ligt 🙂
Daarna lopen we naar het San Marcoplein en toevallig weer langs het winkeltje van Antonia Sautter. Het schilderijtje staat er nog, ik ben nog steeds verliefd, maar nee, echt te veel geld… We drinken wat op het San Marcoplein en gaan nog even terug richting Rialtobrug, waar we ook nog op het terras zitten. Ik heb nu eigenlijk wel even genoeg alcohol op en neem een cola. Wanneer Marco nog aan zijn drankje zit en ik de cola net op heb vraagt een chagrijnige ober of ik nog cola wil. Ik bedank hem en een seconde later wordt het bonnetje op tafel gesmeten. Dat is wel erg klantvriendelijk… We lopen terug en ik zoek een goed restaurant om de vakantie in Italië mee af te sluiten. Op nog geen minuut van ons hotel zit er eentje, Ristorante Carpaccio, dus ik maak een reservering. We delen een caprese en ik kies de Gnocchi al Ragu di Manzo. Ja weer pasta, maar daar hou ik van. Als dessert neem ik huisgemaakte Tiramisu. Alles is heerlijk en de bediening erg vriendelijk.
Dag 21: Venetië – Gries am Brenner
We staan op tijd op, want we willen om half 10 vertrekken richting Oostenrijk. Na het ontbijt relaxen we nog even en denk ik weer aan het schattige schilderijtje. De winkel gaat om half 11 open…. Zal ik het doen? En dan doe ik het toch. We zetten de koffer in de lobby en ik vraag aan de medewerker van het hotel of zij de winkel kent. De winkel kent ze niet, maar de naam Antonia Sautter wel. Dat is een zeer beroemde kostuummaakster in Venetië. Nu maakt zij niet zelf de schilderijen, maar zij zal niet haar naam schaden door nepschilderijen te verkopen. We lopen het San Marcoplein over. De winkel is net open en de verkoopster kijkt verrast. En dan koop ik het 🙂
Marco haalt de koffer en we nemen de Vaporetto naar de parkeergarage. Het duurt allemaal lang, maar de auto met alles erin staat er nog. Ook allemaal supergoed geregeld in deze garage. Rond half 1 rijden we weg richting Oostenrijk. Rond 5 uur komen we aan in Gries am Brenner. Er is een afrit afgesloten waardoor we een stukje binnendoor moeten. Over een smal pad, zonder reling langs de afgrond. Ik kijk maar naar de koeien aan de andere kant. We komen aan bij Gabis kleine Spezerey. Een rood huis van ruim 500 jaar oud, met 2 kamers voor gasten. In de tuin is een klein zwembad en 4 grote kippen. De eigenaar brengt ons naar onze kamer, waar een heerlijke plank met Oostenrijkse vleeswaren en kaas klaarstaat, met zelfgebakken brood en eitjes van de kippen. Allemaal heerlijk, daar waren we wel aan toe. De deur slaat dicht en de eigenaar is vertrokken. Zijn we nu alleen in het huis? Dan horen we gekraak op de trap en kijkt er een vreemde man om de hoek. Het blijkt een stel uit Utrecht te zijn, op weg naar een bruiloft in Toscane. Zij hebben de andere kamer. We zitten dus alleen met het andere stel in het huis, de eigenaren wonen er niet. Alles is van hout en alles kraakt, onze kamerdeur kan niet op slot. We draaien de buitendeur maar wel zelf op slot. ‘s Nachts hoort Marco iemand op de trap lopen en steeds dichterbij komen, dat zullen de andere gasten wel zijn…
Dag 22: Gries am Brenner – Bergheim
We hebben een beetje geslapen en gaan om 8 uur naar beneden voor het ontbijt in de grote keuken. De eigenaar is aanwezig en heeft de tafel gedekt voor 4 personen. De andere gasten en wij. Het ontbijt is supergoed verzorgd met eigengebakken brood, vleeswaren, kaas, fruit, yoghurt en ei naar keuze van eigen kippen. Niet veel later komt ook het stel uit Utrecht naar beneden. We kletsen met elkaar tijdens het ontbijt. Dan vertrekken zij en wij even later ook.
We vertrekken om half 10 en zonder stoppen zouden we 7 uur in de avond thuis kunnen zijn. Maar overal zijn werkzaamheden, file door kijkers, dus het schiet niet op. Ik zoek een hotel in Duitsland vlakbij de grens van Nederland, want dat laatste stukje hebben we geen zin in, dan zouden we pas tegen de nacht aankomen en alles nog uit moeten laden. Ik vind Hotel52 in Bergheim met parkeergarage waar onze volle auto in kan staan. Onderweg eten we bij een wegrestaurant een schnitzel, welke nog meer dan prima smaakt ook. Dan komen we tegen 9 uur ‘s avonds aan in het hotel, we zijn versleten. Gelukkig is het een nette en schone kamer, welke vrij recent lijkt te zijn opgeknapt, met de fijnste badkamer van de hele vakantie. We drinken nog wat en gaan naar bed.
Dag 23: Bergheim – Dordrecht, weer thuis van 3 weken Italië!
Het ontbijt in dit hotel is geweldig, ook het allerbeste van de hele vakantie. Constant wordt het aangevuld met vers afgebakken broodjes, kaas, vleeswaren, gerookte zalm, raathoning uit Oostenrijk, fruit, ter plekke klaargemaakt ei naar keuze en nog meer. We gaan eerst nog even naar Trinkgut om wat Duitse biertjes te halen voor mijn vader, want hij was jarig tijdens onze vakantie. En twee uur later zijn we weer thuis van een heerlijke lange vakantie. Thuis pak ik natuurlijk meteen mijn schilderijtje uit, welke ik binnenkort in ga laten lijsten. Samen met 12 flessen goede olijfolie, 9 flessen wijn, Italiaanse lekkernijen, pasta en de overige souvenirs.
